Doorgaan naar hoofdcontent

One tock! and knowledge is forgotten

Nieuwsbrief van 22 mei 2019
Beste zenbeoefenaar,


In de vorige nieuwsbrief had ik het over de uitspraak van Joko Beck Roshi ´De ware praktijk gaat over de transformatie van jouw leven en het mijne´.
Ik moest hier ook weer aan denken tijdens de loopmeditatie die we deden. Dat het bewegen op dat moment een transformatie is, van positie bijvoorbeeld, maar ook van lichaamsgevoel.


One tock!
Ondanks mijn stelling dat de transformatie van je leven continu plaatsvindt, kwamen we toch weer op een gesprek over waar die transformatie dan heen ging. En wat wij allemaal nog niet zouden kunnen wat een Boeddha wel kan of ervaart...

Er werd mij de vraag gesteld wat ik ervan vond en mijn antwoord was:

BAM!

M'n hand deed even zeer, ik geef het toe.
Schrik? Vertwijfeling? Stressreactie? In ieder geval even weg uit het verhaal en misschien zelfs een seconde weg van het denken.
(En waarschijnlijk gaf de tweede klap tijdens het zitten daarna nog een grotere schok. Mij wel in ieder geval, ook al deed ik het zelf!)

In de Zen zijn er verhalen over dat een onverwacht geluid een inzicht geeft.
De bekendste is waarschijnlijk die van Xiāngyán Zhìxián (Jap.: Kyōgen Chikan).
Hij was monnik, maar ook intellectueel. Toen hij door zijn meester voor een raadsel gesteld werd, verbrandde hij al z'n aantekeningen en ging in een hutje wonen.
Daar geschiedde het wonder. Bij het vegen van de grond schoot een steentje tegen een bamboestengel:

One tock! and knowledge is forgotten;
what kind of sound is that?
At once a bit of rubble turns itself into gold.
(The Gateless Barrier, Robert Aitken, blz. 40)


Not knowing
Het gaat er bij de klap van het geluid dus niet slechts om dat het je weer even helemaal hier-en-nu brengt.
Het gaat ook over het gat dat erna komt. Even in de war. Wat is dit? Een moment waar het denken geen grip op heeft.

Bernie Roshi heeft het daar ook over in zijn talks -waar ik nog mee bezig ben-
Hij brengt de mensen naar straatretraites en naar Auswitch om ze in een toestand van niet-weten te laten komen.
Dit ziet hij als een alternatieve manier, naast de vele manieren die in Zen gebruikelijk zijn, zoals zazen, koans, de schreeuw of de klap.





Ik hoop je donderdag te zien bij de zenavond,
Lucien

Reacties