Voila! Hier post ik een plaatje van de Hemel. Niet de hemel als in de lucht, maar de christelijke Hemel, of Nirvana (technisch niet hetzelfde, maar dat vergeten we maar even). En het is ook een plaatje van de Aarde. Denk ik. Ik weet het eigenlijk niet. Ik zal het maar eerlijk zeggen: Het is een foto vanuit mijn open zolder van de schuur waar ik altijd zit te mediteren. Maar wat ik -in opperste stilte en concentratie- zag was niet bomen en lucht. Ik zag: " Ik ben in de Hemel! " of toch niet misschien. Misschien ben ik in de Hel, tjah. Geen idee. Misschien ben ik wel op aarde, zoals ik meestal, half onbewust, denk. Misschien droom ik wel. Misschien ben ik wel in een geestelijke tussenwereld waar alles zonder substantie is, maar slechts een voorstelling. Misschien in de Matrix of een in andere simulatie... Misschien wist ik gewoon niet waar ik was. En wat ik wél wist, is dat ik niet wist waar ik was! Nu ik weer met beide benen op de aarde sta, in plaats van zit op m'n kussen

Ik zat een interview met Krishnamurti te kijken en daarin deed hij deze uitspraak: • Not to have an image about oneself, that's one of the most important things in life.  Not to have an image about oneself.  If you have, you are inevitably going to be hurt • Jiddu Krishnamurti heeft een reeks van 18 interviews met Alan Anderson, een Amerikaanse professor in religies. Erg gave reeks waarin Krishnamurti zoals altijd heel direct en doortastend is. Deze uitspraak komt uit interview 11, op 33min.47 . Ik ging eens opletten wanneer ik een beeld van mezelf had, d.w.z. wanneer er in mij een concept van mezelf actief en merkbaar aanwezig was .  Dit leverde een paar fantastische inzichten op. Namelijk dat het beeld van het zelf, het zelf ís . En dat het beeld van het zelf en de op het zelf gerichte emoties verstrengeld zijn. D.w.z. als er een beeld van mezelf opkomt waarin ik iets goeds deed, dan komt dat samen met b.v. trots op en omgekeerd als er trots opkomt, komt dat beeld meteen mee op.