Soms valt ineens de bodem uit je emmer. Valt er een kwartje. Gaan je haren overeind staan, raak je ontroerd en denk je niks meer. Nee, misschien zal dit voor jou niet dat moment worden. Dat kan zijn, maar voor mij was het dat wel en wie weet helpt het je ook op een of andere manier. Zazen is good for nothing ( Zitmeditatie is nergens goed voor) is de titel van een filmpje dat ik tegenkwam via iemand op Instagram. Deze Shohaku Okumura Roshi zegt vanaf 3'22": •  Deep in my heart I think to practice good-for-nothing-zazen is the most authentic practice in Buddhist tradition. That's why I'm okay. That's why my life ís meaningful  • Het zinloze zitten, dát laat me zien dat ik okay ben. Het is erg vreemd dat het me zo ontroert en ik zal er hieronder iets aan proberen uit te leggen. Maar kijk eerst het filmpje maar eens: Shohaku Okumura Roshi,  Interior Mythos Journeys,  sanshinji.org Tjah... valt hier iets aan te verklaren? Op het eerste gezicht lijkt het alsof er in h

Tijd. Ik kan niet schrijven over tijd, zonder Time van Pink Floyd erbij te halen. •  Ticking away the moments that make up a dull day Fritter and waste the hours in an offhand way. Kicking around on a piece of ground in your home town Waiting for someone or something to show you the way  • Hoe mooi en toevallig -ik zie het pas, nadat ik de tekst erbij gepakt heb- dat dit eerste couplet eindigt met het wachten op iets of iemand die je de weg toont. Hier begint het spirituele pad en in het Boeddhisme is dit een belangrijk punt: Bodhicitta . Letterlijk 'verlichte geest' of 'verlichtingsgeest', maar in het Engels vaak vertaald als Way Seeking Mind. Eihei Dogen zegt in zijn verhandeling over de tijd, Uji , waar ik later meer over zal zeggen: ' the desire for enlightenment arises spontaneously '. Alsof het buiten de causaliteit en dus buiten de tijd staat. Maar hier laat ik hem even bungelen. Bodhicitta is een onderwerp op zich en ik wilde het eigenlijk over tijd he

Heb jij ook zo’n last van een plakkerige geest? Het weer is nu bloedheet, m'n hele lijf plakt! Maar m'n geest heeft daar geen hittegolf voor nodig, die is altijd plakkerig. Een van de eerste dingen die mensen opmerken als ze voor de eerste keer een aandachtsoefening zoals een mindfulnessoefening of zenmeditatie doen, is dat ze snel ‘afdwalen’. De geest blijft graag plakken aan allerlei prikkels. Vaak wordt dat meteen als probleem gezien en als ‘niet bij de oefening horend’. De mindfulness bestaat er dan ook voor een groot gedeelte uit de houding aan te leren dat het geen probleem is dat dit gebeurt. Dat het bij de oefening hoort en dat juist het opmerken van het afdwalen de essentie van wakkerheid is. “Yes, ik zie dat ik afdwaal, ik ben wakker!” zeg ik dan vaak. Maar wat als we nu nog eens een stapje verder gaan? Als we zeggen dat het zien dat de geest blijkbaar die eigenschap van afdwalen heeft, de belangrijkste les is? Zou de eerste les de belangrijkste les kunnen zijn? Ik kw

Hebzucht, haat en onwetendheid of waan zijn drie termen die je in het Boeddhisme vaak terug hoort komen. Het worden de oorzaken van het lijden genoemd. Onwetendheid of waan wordt wel gezien als het kernprobleem. We zien (horen, proeven ...) de wereld niet zoals hij is, maar we 'kijken door een bril' van concepten, oordelen, interpretaties en verhalen naar de wereld. Je kunt gerust zeggen dat het doel van het Boeddhisme, en zeker van de Zen, is de wereld waar te nemen zoals hij is.  Alle technieken in de Zen zijn erop gericht om je wakker te schudden. Het mediteren, het schreeuwen en slaan (doen we hier in het Westen nauwelijks hoor ;-)), het zwijgen. Maar vooral het omdraaien van want je denkt of gelooft. Delusion is enlightenment Als je je uiterste best hebt gedaan om al je waanbeelden en meningen de deur uit te doen en je vertelt aan de zenmeester dat je eindelijk de realiteit kent die achter je waan schuil ging, dan zegt zij/hij rustig: Waan is realiteit. Delusion is enlight