Een rare kever loopt over de zendovloer
Hij zal hierbinnen nooit vinden wat hij zoekt
Net als wij
Ga je mee buitenspelen?
Er liep werkelijk een kever over de vloer van de zendo. Dat heeft, voor zover ik weet, niets te maken met de scarabee van Jung, zoals iemand opmerkte. Maar wie weet...
(Aan het einde van dit blog begin ik toch te twijfelen zoals je zult zien...)
Ik neem even aan dat de kever niks eetbaars vindt in de zendo.
Wat zoeken wij?
En wij dan? Wij willen in de zendo zijn omdat daar iets speciaals plaatsvindt. Denken we. We zoeken misschien een bijzondere ervaring. Mijn punt is natuurlijk dat er in de zendo niks bijzonders is. Waarom niet buiten spelen, dat is veel leuker?
Het heel druk zoeken naar iets bijzonders in de zendo wordt in de zen vaak afgeraden. Laat de dingen maar gebeuren. Zoek nergens naar.
Waar zoeken wij?
Maar er zit nog iets heel anders in het gedicht en daar ontstond de discussie over.
Met binnen en buiten bedoel ik eigenlijk aandacht naar binnen en aandacht naar buiten.
Vaak wordt gezegd dat mediteren een naar binnen gaan is. Voor mij is het dat meestal niet. Ik ga graag naar buiten. Tuurlijk. Ik volg mijn adem soms en geef ruimte aan emoties. Dat zou je binnen kunnen noemen. Ik zie ook veel gedachten en dat zou je ook binnen kunnen noemen, hoewel ze eigenlijk geen positie hebben.
Maar hoofdzakelijk zit ik met m'n aandacht buiten, ben ik buiten aan het spelen.
Bij het beeld & geluid. Dit is slechts een voorkeur, niks bijzonders, maar het maakt wel dat ik soms een beetje in opstand kom tegen het idee dat meditatie naar binnen gaan zou zijn!
De aandacht buiten me leggen tijdens het zitten is voor mij de 10.000 dingen (= myriad things, zie hieronder) ontmoeten. Binnenin mij valt niks te vinden. Er zijn wat gedachtes, maar die laat ik links liggen, er zijn soms emoties, maar niet altijd. En het lichaam, dat hoort zeker bij de meditatie, maar vaak als ik zwem in de zee van gewaarwordingen, dan wordt het heel arbitrair of het lichaam nou binnen of buiten is.
Naar binnen toe, naar buiten toe
Een paar dagen geleden zat ik in het donker in de open zolder van de schuur. M'n blik viel op het tafelkleed van de tuintafel, die zwak verlicht onder me stond. Wat er gebeurde was dat er spontaan een perspectiefwisseling plaats vond. Het ene moment voelde het alsof ik (met m'n aandacht) naar buiten ging om de tafel in het licht van bewustzijn te zetten. Het andere moment was het alsof de tafel naar binnenkwam om mij bewust te maken.
• To carry the self forward and illuminate myriad things is delusion.
That myriad things come forth and illuminate the self is awakening •
uit Genjokoan van Eihei Dōgen, zie hier
Het deed me denken aan de uitspraak van Dōgen hierboven, maar ik wil niet zo ver gaan om te zeggen dat een van de twee perspectieven belangrijker of meer waar zijn.
Er is ook (minstens) nog een derde perspectief, namelijk dat er alleen een tafel is.
In de hersenen?
Wat betreft het deel van de discussie die ontstond over dat alles in de hersenen plaatsvindt, en dus ´binnen´ is, kan ik kort zijn. Zen gaat over ervaring en mijn hersenen liggen buiten mijn ervaring. Bovendien heb ik concepten, denken dus, nodig om de uitspraak te doen en te begrijpen dat dingen in mijn hersenen iets met de ervaring te maken zouden hebben. Ik kan dat niet onmiddellijk ervaren.
Hier heb ik voor de zomer een uitgebreid betoog over gehouden, waarvan er hier een samenvatting staat: https://zengeldermalsen.blogspot.com/2019/09/alles-is-mind.html.
Binnenstebuiten
Dus keer jezelf binnenstebuiten! Draai een rondje, maak een dansje. En ga weer buitenspelen, binnenspelen.
Wil dit nou net het thema van Oeteldonk 2020 zijn... is dat toeval meneer Jung?
 |
| Embleem van Oeteldonk 2020 - Binnenstebuiten - ontworpen door MVDGOUW |
Het geheel van binnen-buiten, wie verlicht wie, wat verlicht wat, deed me ook denken aan een prachtige koan over een ezel en een put. Kijk uit! Je kunt er hoofdpijn van krijgen!
Een monnik vraagt aan een oudere monnik -zeer vrij vertaald in mijn eigen woorden- "Wat is nou de causale opvolging van het ontstaan van vorm en bewustzijn?"
dan:
• De zei, ¨Het is als een ezel die in een put kijkt¨
Caoshan reageerde, ¨Je hebt veel gezegd, maar het klopt maar voor 80%¨
De zei, ¨Wat zou jij zeggen, leraar?"
Caoshan zei, ¨Het is de put die naar de ezel kijkt¨ •
 |
| ´Wanneer zullen wij elkaar ontmoeten, gedrieën nog een keer?´ |
Overige activiteiten:
|
|
Reacties
Een reactie posten