Nieuwsbrief van 16 maart 2019
Vorig weekend was ik bij een retraite van onze Zen Spiritsangha, welke afsloot met een Jukaiceremonie voor vier mensen.
Nenren
• Zen is life. All of it. Nothing excluded! •
Maezumi Roshi
Al zittende op m'n kussen zat ik te denken aan waar ik het de volgende zenles over zou hebben. En eigenlijk staarde het antwoord me al dagenlang aan: Jukai.
Ju betekent ontvangen en de Kai zijn de geloftes.
In 2015 heb ik zelf Jukai mogen doen. Hierbij treed je officieel toe tot de sangha (gemeenschap) en wordt je leken(zen)boeddhist.
Jukai is vooral een overgangsritueel waarin je belooft een goed mens te zijn.
Je moet hiervoor vijf opdrachten doen: Een rakusu naaien, een ketchimyaku (overdrachtslijn) maken een vrouwelijke overdrachtslijn maken (dit is een extra opdracht in onze lijn) een reflectie op de 16 voorschriften schrijven en een uitdrukking geven aan je eigen spirituele pad, b.v. door er over te schrijven.
Ik heb mijn 5 opdrachten laten zien en heb iets laten horen van mijn reflectie op de geloftes van destijds.
Vragen
Twee vragen bleven mij bij van deze avond.
Mijn eigen vraag: Wat doe jij (ik) met je (m'n) leven?
Een vraag waar we even mee gezeten hebben en die je gerust deze week nog eens terug kunt laten komen in je zitten en daarbuiten.
Het zijn dit soort vragen, net als b.v. Wie ben ik?, die het verschil maken tussen Zen als slechts een religie of slechts een ontstressingsoefening
en Zen als spiritueel pad.
En de vraag van Ria: De geloftes spreken over goed en kwaad. Betekent dat dat Zen toch geen non-dualistische stroming is?
Misschien gaat de vraag wat ver omdat ik het nog nauwelijks over non-dualisme heb gehad, maar ik vind hem belangrijk genoeg om toch te verkennen.
Dat Zen een non-dualistische stroming is betekent dat het in de kern verwijst naar een mogelijke ervaring dat alles één is.
Een ervaring waarin onderscheid tussen zelf en ander, goed en slecht, boven en onder etc. wegvalt.
En dat de hoofdbeoefening, zazen, een oefening is die de kans op het hebben van zo'n ervaring vergroot.
Denk alsjeblieft niet dat we allemaal die ene specifieke ervaring zouden moeten hebben. Er zijn vele gradaties van en het is iedere keer weer anders (en ook hetzelfde 
).
Een halve seconde samenvallen met je adem is al een dergelijke ervaring.
Maar vervolgens hebben we de geloftes die spreken over goed en kwaad, Zie de Drie Zuivere Voorschriften, welke wel onderscheid maken en dus dualistisch zijn.
Dus hoe zit het nou? Dualistisch of non-dualistisch?
Volgens mij kun je het zo zien:
De hoofdgedachte is dat je de eenheid van alles inziet, ervaart. En van hieruit weet dat er geen verschil is tussen jou en de ander. (Wijsheid)
Daarnaast blijven je hartkwaliteiten als vriendelijkheid en liefdevolheid vrij stromen. Samen zorgt dit ervoor dat je op een heel natuurlijke manier
zowel goed voor jezelf als voor de ander zorgt. Zonder dat er vastligt wat goed is. Dit is de compassie die door het non-dualistische inzicht (wijsheid) ondersteunt wordt.
Maar: Het is van groot belang dat we niet wachten met een goed mens te zijn, tot het moment van het Grote Inzicht. We kunnen nu beginnen.
En dat is wat uitgesproken wordt bij de Jukaiceremonie.
Aan de ene kant werken we met de meditatie toe naar meer wijsheid (non-duaal inzicht).
En aan de andere kant zeggen we: Ook ik als niet compleet wijs mens, kan toch gewoon een goed compassievol mens zijn en beloof dat te proberen.
Zo werk je als het ware vanuit twee richtingen naar hetzelfde toe: De compassievolle wijze kant van jezelf.
Ik hoop je te zien bij een volgende zenavond,
Reacties
Een reactie posten