Afgelopen donderdag heb ik een stukje voorgelezen uit het boek Zuiver hart, verlichte geest van Maura ´Soshin´ O'Halloran. Het boek bestaat uit dagboeknotities van een jonge Iers-Amerikaanse vrouw die in 1979 - 1982 in een Japans zenklooster zit.
Het mooie aan het boek vind ik de directheid en hoe je getuige bent van haar ontwaken. En om te zien hoe er vanuit de ogenschijnlijk simpele beoefening als vanzelf een zelfloze compassie voortkomt.
Wat ik voorlas gaat over haar wens voor anderen te leven, maar ook over een soort onvoorwaardelijke waardering en dankbaarheid: ¨Het vooruitzicht van weer een lange koude winter is niet alleen prima; ik weet zelfs dat ik ervan zal genieten. Alles lijkt prachtig. Zelfs de niet wenselijke, pijnlijke omstandigheden hebben een doordringende schoonheid en verrukking.¨ • Go with the flow •Dansen Afgelopen vrijdag was ik op Appelpop. En anders dan anders was ik vooraan gaan staan. Eerst bij Racoon en toen bij de afsluiter De Staat.
De Staat wilde ik graag zien omdat het zo vernieuwend is. Energiek en op een of andere manier is er een relovutionaire boodschap -denk ik dan-.
Maar ik dacht ook, terwijl ik daar stond: ¨Ik snap de boodschap niet. Ik voel dat er iets verteld wordt, maar ik snap het niet helemaal.¨
Totdat ik me overgaf, meedanste, meebewoog. In het meegaan, opgaan in muziek en beweging was er even volkomen begrijpen.
Zo kun je ook zazen* beoefenen. De stille zittende geest mee laten bewegen met de verschijnselen die er zijn. Voor een moment opgaan in de verschijnselen.
(*zazen = zitmeditatie)
Ik wens je een fijne week met veel muziek en (mee)beweging.
Nergens vaste grond Geluid, gedachte, beweging, Nergens vaste grond Dit is de klei waar ik uitgetrokken ben En dit is de klei waarin ik teruggelegd word |
|
|
Reacties
Een reactie posten