Irène Sensei haalde in een dharmatalk van een paar weken geleden het Lied van Zazen van Hakuin aan. Dat bracht me op het idee om het ook eens te gebruiken in de les.
Op het bord stond een strofe uit de tekst:
Hakuin Ekaku was een belangrijke zenmeester in de zenstroming Rinzai (de andere grote stroming, wij vallen onder Soto). Ik kende hem in eerste instantie vooral door zijn kalligrafie, zoals deze hieronder van Bodhidharma:
Het Lied van Zazen opent met:
Zie hier een Nederlandse vertaling van het hele lied.
(mijn versie kwam uit Zen kernteksten van Dirk Horai Beemster)
Allereerst struikelt mijn logische brein over de laatste regel. Hij zou daar het consistentere ´zonder Boeddha geen wezens´ verwachten. Zonder Boeddha geen wezens is misschien ook wel waar, maar zonder wezens geen Boeddha legt de bal wel meer bij ons.
Wij zijn de gewaarwordende wezens die de Boeddha kunnen ont-dekken.
Verder is het lied echt een loflied op zazen (=zitmeditatie).
Alles wat (vanuit het Boeddhisme gezien) waardevol is zou uit zazen voortkomen:
Dat is nogal wat! En daar kwam dan ook wat discussie uit voort: Ongeacht het zitten, allerlei ellende blijft: Pijn, verdriet om zieke kinderen enz. enz.
Verderop in de tekst zegt Hakuin: ¨Waarlijk, is er iets dat ons nu ontbreekt?¨
Ik neem aan dat Hakuin ook ellende in z'n leven kende. Toch schreef hij dit!
Als ik naar mezelf kijk: Terwijl ik dit zit te schrijven, waarlijk, is er iets dat mij nu ontbreekt?
Nee, eigenlijk niet.
Voor mij is zazen onder meer ook dat: Hoe druk ik me ook maak, of wat voor emoties er ook zijn, in zazen is -meestal- een rustpunt te vinden, waarin alles OK is.
Dus ik zou zeggen, als je voor het zieke kind staat, dan ben je compassievol en hulpvaardig en waarschijnlijk verdrietig. En als je weer zit op je kussen, doe je je best om het ook weer los te laten. Verbind je je weer even met het vormloze waarin het leed misschien iets minder persoonlijk is? Je iets minder verwikkeld bent in het leed?
Twee kanten
Het mes (of het zwaard van Manjusri) snijdt aan twee kanten. Zazen kan niet alleen helpen voor een moment waarop alles OK is, een moment van loslaten. Het helpt ook bij het ontwikkelen van je gelijkmoedigheid. Je emotionele ruggengraat die je weer helpt om compassievol aanwezig te zijn bij het leed als het voor je neus staat.
Volgende week, 12 december, laatste zit
We zitten nog maar twee keer dit jaar. Vanavond en volgende week.
Het eerste jaar van Zen Geldermalsen zit er dan op!
Dat mag gevierd worden!
Programma op 12-12: Twee keer zitten - Luistercirkel - Borreltijd
Op het bord stond een strofe uit de tekst:
• Verblijf in de vorm die geen vorm is
en je bent altijd thuis,
of je nu gaat of komt •
en je bent altijd thuis,
of je nu gaat of komt •
Hakuin Ekaku (1686 - 1769)
Hakuin Ekaku was een belangrijke zenmeester in de zenstroming Rinzai (de andere grote stroming, wij vallen onder Soto). Ik kende hem in eerste instantie vooral door zijn kalligrafie, zoals deze hieronder van Bodhidharma:
 |
| Bodhidharma door Hakuin Ekaku |
Het Lied van Zazen opent met:
• Alle wezens zijn van nature Boeddha
zoals ijs van nature water is.
Zonder water is er geen ijs;
zonder wezens geen Boeddha •
zoals ijs van nature water is.
Zonder water is er geen ijs;
zonder wezens geen Boeddha •
(mijn versie kwam uit Zen kernteksten van Dirk Horai Beemster)
Allereerst struikelt mijn logische brein over de laatste regel. Hij zou daar het consistentere ´zonder Boeddha geen wezens´ verwachten. Zonder Boeddha geen wezens is misschien ook wel waar, maar zonder wezens geen Boeddha legt de bal wel meer bij ons.
Wij zijn de gewaarwordende wezens die de Boeddha kunnen ont-dekken.
Verder is het lied echt een loflied op zazen (=zitmeditatie).
Alles wat (vanuit het Boeddhisme gezien) waardevol is zou uit zazen voortkomen:
• Wie zazen ook maar één keer probeert,
wist al het kwade karma uit •
wist al het kwade karma uit •
Verderop in de tekst zegt Hakuin: ¨Waarlijk, is er iets dat ons nu ontbreekt?¨
Ik neem aan dat Hakuin ook ellende in z'n leven kende. Toch schreef hij dit!
Als ik naar mezelf kijk: Terwijl ik dit zit te schrijven, waarlijk, is er iets dat mij nu ontbreekt?
Nee, eigenlijk niet.
Voor mij is zazen onder meer ook dat: Hoe druk ik me ook maak, of wat voor emoties er ook zijn, in zazen is -meestal- een rustpunt te vinden, waarin alles OK is.
Dus ik zou zeggen, als je voor het zieke kind staat, dan ben je compassievol en hulpvaardig en waarschijnlijk verdrietig. En als je weer zit op je kussen, doe je je best om het ook weer los te laten. Verbind je je weer even met het vormloze waarin het leed misschien iets minder persoonlijk is? Je iets minder verwikkeld bent in het leed?
Twee kanten
Het mes (of het zwaard van Manjusri) snijdt aan twee kanten. Zazen kan niet alleen helpen voor een moment waarop alles OK is, een moment van loslaten. Het helpt ook bij het ontwikkelen van je gelijkmoedigheid. Je emotionele ruggengraat die je weer helpt om compassievol aanwezig te zijn bij het leed als het voor je neus staat.
Volgende week, 12 december, laatste zit
We zitten nog maar twee keer dit jaar. Vanavond en volgende week.
Het eerste jaar van Zen Geldermalsen zit er dan op!
Dat mag gevierd worden!
Programma op 12-12: Twee keer zitten - Luistercirkel - Borreltijd
Activiteiten:
|
|
Reacties
Een reactie posten